27 نوامبر 2023- نرخ عفونتهای خاص و سایر عوارض جانبی در بیمارانی که مهارکنندههای کوترانسپورتر 2 سدیم-گلوکز (SGLT-2) دریافت میکنند، زمانی که آنها همچنین مبتلا به آرتریت روماتوئید یا سایر بیماریهای روماتیسمی خودایمنی سیستمیک (SARDs) هستند، به طور قابلتوجهی بالاتر است.
امیلی اوکس، از بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون، در نشست سالانه کالج روماتولوژی آمریکا، گفت: یک مدل کاملاً تعدیل شده نشان داد که خطر بروز هر گونه عارضه جانبی در بیماران زنمبتلا به آرتریت روماتوئید یا سایر بیماریهای روماتیسمی خودایمنی سیستمیک که تحت درمان با مهارکنندههایSGLT-2 بودند، در مقایسه با بیماران غیر SARD که این داروها را دریافت می کردند، دو برابر بیشتر است(نسبت خطر: 2.05؛ 95%فاصله اطمینان1.47 تا 2.85).
اوکس خاطرنشان کرد که عفونت های مخمری، میالژی و ضعف عضلانی بیشترین افزایش را به عنوان عوارض جانبی با مهارکننده های SGLT-2 در بیماران SARD داشتند. در این تجزیه و تحلیل از حدود 900 بیمار که این داروها برای آنها تجویز شده بود، 9.9٪ از بیمارانی که دچار SARD بودند، در مقابل 6.1٪ در بیماران غیر SARD دچار عفونت قارچی شدند(0.04=P).علائم عضلانی در 3.4٪ از افراد مبتلا به SARD در مقابل 0.9٪ از افراد بدون SARD گزارش شد(0.01=P).
مهارکنندههای SGLT-2 که به نام گلیفلوزین نیز شناخته میشوند، عمدتاً برای دیابت نوع 2 و همچنین برای بیماران مبتلا به نارسایی قلبی در معرض خطر بالای حوادث قلبی عروقی، تجویز میشوند. این داروها کلیه ها را مجبور به دفع گلوکز از خون می کنند. از آنجایی که این مکانیسم باعث افزایش محتوای قند در ادرار می شود، دستگاه ادراری و در زنان، ناحیه واژن بیشتر میزبان باکتری ها و قارچ هایی است که از قندها تغذیه می کنند. در برچسب داروهایی مانند empagliflozin افزایش خطر ابتلا به عفونت های مجاری ادراری و واژن، ذکر شده است.
اوکس توضیح داد که برای بیماران SARD، مشکل می تواند بسیار جدی شود زیرا این افراد معمولاً داروهایی مصرف می کنند که عملکرد ایمنی را تا حدی سرکوب می کنند. گروه او به دنبال بررسی این وضعیت از طریق سوابق بیمارانی بودند که مهارکنندههای SGLT-2 برای آنها در سیستم بیمارستانیMass General Brigham تجویز شده بود.
محققان 466 بیمار SARD را شناسایی کردند که طی سالهای 2016-2021 درمان با مهارکنندهSGLT-2 را آغاز کرده بودند. آنها سپس 427 بیمار بدون SARD را یافتند که این داروها برای آنها تجویز شده بود و تا حد امکان با گروه SARD از نظر سن، جنس و داروی خاص گلیفلوزین مطابقت داشتند و آنها را به عنوان گروه کنترل در نظر گرفتند. مقایسهها برای سایر عوامل از جمله شاخص توده بدنی، نژاد-قومیت، وضعیت سیگار کشیدن، داروهای ضد روماتیسمی همزمان، سال شروع استفاده از گلیفلوزین ها، و اندیکاسیون استفاده از گلیفلوزین ها تنظیم شد.
میانگین سنی بیماران 64 سال و حدود 60 درصد زن بودند. کمی بیش از دو سوم سفید پوست بودند و حدود 40 درصد سابقه سیگار کشیدن داشتند. مقادیر BMI به طور متوسط حدود 33 کیلوگرم بر متر مربع بود. سه چهارم از بیماران امپاگلیفلوزین مصرف می کردند.
عوارض جانبی فردی نسبتاً نادر بود. عفونت های مخمری شایع ترین عارضه بودند و در کمتر از 10 درصد از کل جمعیت مشاهده شد. در نتیجه، مطالعه تا حدی برای رسیدگی به انواع خاصی از عوارض جانبی ضعیف بود. فقط برای عفونتهای مخمری و درد یا ضعف عضلانی، تفاوتهای بین گروهی آستانه های معنیداری آماری را برآورده کردند. با این حال، بسیاری از انواع رویدادهای دیگر تمایل به افزایش خطر را در بیماران SARD نشان دادند: عفونت های دستگاه ادراری (5.6% در مقابل 3.3%)، علائم ادراری غیر عفونی (1.5% در مقابل 0.7%) و خارش یا سوزش واژن (3.0% در مقابل 1.2%)، اما میزان کتواسیدوز دیابتی، که شاید جدیترین خطر با مهارکنندههای SGLT-2 است، در بیماران SARD در مقایسه با بیماران بدونSARD ، یکسان بود.
داده ها حاکی از آن است که زنان بیشتر از مردان در معرض خطر افزایش عوارض جانبی SARD هستند. برای وقوع هر نوع عارضه، بیماران مرد مبتلا به SARD با افزایش خطر غیر قابل توجه فقط 37٪ مواجه شدند (نسبت خطر 1.37، 95٪فاصله اطمینان0.69 تا 2.70)، اگرچه این نیز می تواند نشان دهنده تعداد نسبتاً کم افراد درگیر باشد، و این واقعیت که مردان در معرض برخی از عوارض جانبی مرتبط با مهارکنندههای SGLT-2 به ویژه عفونتهای مخمری واژن، نیستند.
محدودیتهای آنالیز شامل تعداد نسبتاً کم بیماران و تکیه بر دادههای اداری ثبت شده، بود. همچنین، اعداد کم مانع از بررسی این موضوع شد که آیا انواع خاصی از درمان های SARD نسبت به سایرین احتمال بروز عوارض جانبی استفاده از گلیفلوزین ها را افزایش می دهند یا خیر. اوکس همچنین به پتانسیل ایجاد سردرگمی توسط عوامل اندازه گیری نشده، مانند استفاده از داروهایی غیر از داروهای تجویز شده برایSARD اشاره کرد.
منبع:
https://www.medpagetoday.com/people/jg9837/john-gever), Contributing Writer, MedPage TodayNovember 14, 2023